Πότε θα βγούμε από τον κουβά να δούμε τον ουρανό;;;;;;;

Θα μου φτανε αν μέσα στο χάλι μου είχα εσένα λίγο εδώ....

ΘΑ 'ΘΕΛΑ ΝΑ 'ΜΟΥΝ ΒΑΣΙΛΙΑΣ

Θα 'θελα να 'μουν βασιλιάς
σ' ένα βασίλειο με ουίσκι και τεκίλα
να 'χα ξωπίσω μου έν' ασκέρι δουλικό
και τα ποτήρια να μου γέμιζε η Σιβύλλα.

Αχ να 'χα και τον Παρθενώνα στο μπαλκόνι μου
να 'χα στον κήπο μου και το Λυκαβηττό
όμως θα μου 'φτανε αν μέσα στο χάλι μου
είχα εσένα λίγο εδώ.

θα 'θελα να 'μουνα ιππότης
ή του μεσοπολέμου μάγκας Πειραιώτης
να 'χα μια Κάντιλακ το '58
και για γουηκ-εντ να πήγαινα στο Μεξικό.

Είναι πολλά αυτά που θα 'θελα αγάπη μου
μα απειροελάχιστα αυτά που σου ζητώ
γιατί θα μου 'φτανε αν μέσα στο χάλι μου είχα εσένα λίγο εδώ.

Και ας μην ήμουν βασιλιάς
και ας την έβγαζα με ούζο και ρετσίνα
τις Κυριακές κάπου να τρώγαμε φτηνά
και μεσοβδόμαδα ας μας έτρωγε η πείνα

τότε θα ήμουνα πανεύτυχης αστέρι μου
και ας κρυβόμουνα απ' το σπιτονοικοκύρη
άστεγος θα 'μενα δίχως νερό και τροφή
για το δικό σου το χατίρι.

Αν και στην συναυλία του Μάλαμα απόψε, αυτό το τραγούδι αν και όχι καινούριο, με έχει αγγίξει πολύ τελευταία... Σήμερα το θυμήθηκα για ακόμα μία φορά γιατί θα μου φτανε αν μέσα στο χάλι μου είχα εσένα λίγο εδώ...

Ευχαριστώ και τον Diage πάρα πολύ που μου κανε το χατίρι στα γενέθλια μου και μου παιξε την μελωδία στην κιθάρα, παρόλο που δεν είχα τις φωνητικές ικανότητες να το υποστηρίξω!

Χρόνια Πολλά Ελενίτσα ! ! !

Αυτό το ποστ ανήκει στην Ελενίτσα... Δικαίως είναι αφιερωμένο σε αυτήν καθώς στις 12 του μήνα είχε τα γενέθλια της!

Χρόνια σου πολλά μικρή μου, πάντα με υγεία και πολλή αισιοδοξία που σπάνια σου λείπει!!

Ας μην πολυλογούμε λοιπόν...

Αυτό που χαρακτήρίζει τη γλυκύτατη φίλη μας είναι η ανεμελειά της και η αθωότητά της, η χαρά της και γενικά το ότι πάντα όταν τη βλέπεις σου φτιάχνει τη διάθεση!!! Δεν πτοείται... Ξέρει να περνάει καλά, να βγαίνει, να διασκεδάζει... Μες στη τρέλα πάντα!!!

Αυτό που επίσης χαρακτηρίζει την Ελενίτσα είναι οι πολλές ατάκες που λέει, τις περισσότερες από αυτές όταν προσπαθεί να συνεννοηθεί μαζί σου!!!

Καλοπροαίρετα πάντα, σας παραθέτω ορισμένες από αυτές!!!

Ελένη στο msn: Πάρε πάρε αυτά τα τραγούδια να ακούσεις...

Μαρία: Τι μου στέλνεις καλέ; Τραγούδια από ελληνικές ταινίες; Φάμελλο έχεις να μου στείλεις;

Ελένη: Στέλνει τα Παιδιά του Πειραιά....

Μαρία: ΦΑΜΕΛΛΟΣ

Ελένη: Όχι καλέ, η Μερκούρη το τραγουδάει!!!

Προσπαθούμε να κανονίσουμε ώρα και μέρος συνάντησης με τον Diage! Κανονίζουμε αρχικά στην Αριστοτέλους... Ο Diage όπως πάντα στην ώρα του... Εγώ και η Ελένη στο δρόμο... Με παίρνει η Ελένη τηλέφωνο να μου πει ότι θα αργήσει και ότι την βολεύει καλύτερα στην Καμάρα... Παίρνω τον Diage τηλέφωνο και του λέω να κατευθυνθεί προς την Καμάρα! Φτάνει η Ελένη στο κέντρο αλλά φτάνει στην Τσιμισκή με Ναυαρίνου ενώ εγώ πλησιάζω στην Καμάρα... Είμαι πιο κάτω λέει στο τηλέφωνο... Εντάξει της λέω. Πάω να πάρω τον Τάσο από την Καμάρα και κατεβαίνουμε. Παίρνει όμως την πρωτοβουλία και τηλεφωνεί στον Τάσο και του λέει να κατέβει προς τα κάτω!!! Φτάνω στην Καμάρα και δεν βρίσκω κανέναν!!! Ήμουν σίγουρη για το τι είχε κάνει... Δεν ήταν η πρώτη φορά εξάλλου...

Η αλήθεια είναι ότι περνάς πολύ ωραία όταν βγαίνεις με την Ελένη αλλά ΚΑΝΟΝΙΣΕ ΕΣΥ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΚΑΙ ΕΠΑΝΕΛΑΒΕ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΩΡΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ!

Άλλη μέρα στα LOL, καφέ στην Ναυαρίνου... Η Ελένη με την Νεκταρία... Εγώ απουσιάζω εκτός Θεσσαλονίκης... Μου τα μεταφέρει ο Τάσος όμως που ήταν παρόν... Η συγκατοικός μου είχε ένα πρόβλημα με το κλειδί της αρχικά όταν μπήκαμε στο σπίτι και είχα αναγκαστεί κάποια στιγμή να φύγω από μια συναυλία και να πάω να της ανοίξω! Έβγαλε όμως άμεσα άλλο κλειδί! Λοιπόν εκείνη την ημέρα είχε ξεχάσει τα κλειδιά της στο σπίτι! Εγώ έλειπα και κάπου έπρεπε να μείνει! Παίρνει λοιπόν την Ελένη τηλέφωνο, πηγαίνει την βρίσκει και προσπαθεί να της εξηγήσει τι συμφαίνει!

Ελένη: Καλά ρε Νεκταρία γιατί δεν έβγαλες αντικλείδι;

Νεκταρία: Ρε Ελένη έβγαλα αντικλείδι αλλά ξέχασα τα κλειδιά μοιυ...

Μετά πό λίγο... Ελένη: Ναι γιατί δεν έβγαλες αντικλέιδι, αφού την έχεις πατήσει;

Νεκταρία: Ρε Ελένη τι σου λέω έβγαλα αλλα τα ξέχασα....

Αγάπη μου γλυκιά, ξέρεις ότι ό,τι λέμε τα λέμε πάντα με χιούμορ και αγάπη!!! Χρόνια Πολλά και πάλι φιλενάδα!!!

Ο λαός ψήφισε!!! Το εκλογικό αποτέλεσμα βρίσκει τον αγαπημένο μας blogger νικητή (με νοθείες βέβαια)! Ακόμα απορώ που βρέθηκαν 23 άτομα να σε ψηφίσουν!!!


Έστω, αφού το εκλογικό σώμα αποφάσισε, δεν μπορώ να το αρνηθώ και έτσι αυτό το ποστ είναι αφιέρωμενο σε έναν ακόμα αγαπημένο φίλο, τον diage ή αλλιώς G (από το Τρέχα Gύρευε, παιδιά καιρό εχετε να γράψετε σε αυτό το blog) ή αλλιώς, για τον πολύ κόσμο, Τάσο!


Τι να πρωτοπώ για τον Τάσο? Ξέρετε τώρα... Καλό παιδί,νέο, συνεσταλμένο, ανώτατης μόρφωσης, με εισόδημα, Ι.Χ., καλλιτεχνικής φύσεως (σαν αγγελία στα συνοικέσια, οι ενδιαφερόμενες ας σχολιάσουν στο ποστ)!


Ας αρχίσουμε λοιπόν...Γνώρισα τον Τάσο τον περσινό Ιούλιο, αν θυμάμαι καλά (Ποπώ πέρασε κιόλας ένας χρόνος) καθώς πηγαίναμε στο Ποσείδι. Σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής σκέφτόμουν: Καλά αυτό το παιδί δεν μιλάει καθόλου; Απαπα, πολύ ξενέρωτος, έλεγα! Χρειάστηκε να περάσει το Σαββατοκύριακο για να εμπεδώσω την φωνή του. Φανταστείτε!!! Όσο τον γνώριζα βέβαια άρχισα να τον συμπαθώ περισσότερο αν και υποψίαζόμουν ότι αυτός μπορεί και να μην με συμπαθεί αφού ούτε καν μου μιλούσε. Αποφάσισα λοιπόν να του μιλάω εγώ. Δεν λέω μου απαντούσε, αλλά συνέχιζε να μην μιλάει πολύ!!! Σκεφτόμουν ότι ίσως το κάνει και από ευγένεια! Δεν μπορούσα να τον καταλάβω, να τον ψυχολογήσω ούτε λόγος!!! Στη πορεία βέβαια συνειδητοποίησα ότι όταν μιλούσαμε στην παρέα παρακολουθούσε τι λέγαμε, χαμογελούσε στις βλακείες που λέγαμε και τέλος κατάλαβα ότι πολύ απλά δεν μιλάει πολύ όχι ίσως γιατί δεν έχει τι να πει και αυτό το διαπίστωσα καλύτερα όταν επισκέφτηκα πρώτη φορά το blog του (Black Rose στα αγαπημένα). Διαπίστωσα τότε ότι είναι ένας άνθρωπος ευαισθητος και ίσως ρομαντικός, που τις περισσότερες φορές χαμογελάει παρά γελάει και ότι δεν χρείαζεται να μιλήσει και πολύ για να καταλάβουμε την ψυχοσύνθεση του. Φτάνει να διαβάσουμε τις ιστορίες και τα ποιήματά του για τις όμορφες, σιωπηλές, μελαγχολικές νεράιδες, τους ιππότες και την χαμένη τους αγάπη!

Δεν χρειάζεται, επίσης,να μας λέει αστείες ιστορίες ή ανέκδοτα για να είναι το κέντρο
της παρέας, φτάνει να πάρει την κιθάρα στα χέρια του!


Ξέχασα να σας πω (σαν συμπλήρωση στην παραπάνω αγγελία) ότι πιάνουν τα χέρια του στις δουλειές: λάμπες(σήμερα προσπάθησα να την κάνω πάλι και την έσπασα, άσε πολύ χρήσιμοι αυτοί οι άντρες ώρες ώρες), υπολογιστές κτλ. και ότι επιπλέον είναι καλός ψυχολόγος (τι έχει ακούσει ο καημένος! Την maroula να μιλάει ασταμάτητα)!!!


Από αστεία σκηνικά με πρωταγωνιστή τον Τάσο δεν έχω να σας πω και πολλά (στης Ελενίτσας το ποστ θα έχω πολλά. Χαχα). Koukws και μικρή λογοτέχνης θα θυμούνται σίγουρα εκείνο το βράδυ του Σαββάτου στην Ικτίνου με τον Τάσο να μένει ακίνητος και αμίλητος από το σοκ! Αυτό βέβαια που εγώ είχα χάσει είναι τον Τάσο ζαλισμένο απο την τεκίλα στο Ποσείδι να έχει γείρει στην ψάθα και τον koukw να ρωτάει: Τάσο, τι ήπιαμε; (εννοώντας τι χρώμα τεκίλα) και ο Τάσος να απαντάει: γάμησε τα!


Να σας πω τέλος ότι ήθελε να διαβάσει το ποστ πριν τη δημοσίευσή του. Ήθελε λέει να το λογοκρίνει. Αλλά φυσικά και δεν το επέτρεψα!!! Φιλιά σε όλους!!!