Παραμονή Πρωτοχρονιάς σήμερα... Τα κινητά θα πάρουν φωτιά, τα ζαχαροπλαστεία θα βγάλουν όλα τα έξοδα του χρόνου. Κου-Κου, Τζάμπο και άλλα παιχνιδάδικα θα γεμίσουν με κόσμο. Ο Αγιος Βασίλης
θα ξεπατωθεί να μοιράζει τα δώρα που αγόρασε και τα παιδικά πρόσωπα θα γεμίσουν χαμόγελα!!! Το βράδυ μας επιβάλλει το κλίμα των εορτών να νιώσουμε λίγο από την χαρά της σαρδέλας στα μπαράκια, μπουζούκια κ.τλ. Η σημερινή μέρα όμως, τελευταία του δίσεκτου χρόνου, επιβάλλει και τον καθιερωμένο απολογισμό καθώς και τους στόχους για το νέο έτος...

Ειθε ο νεος χρονος, λοιπόν, να μας φερει λιγοτερα.. λιγοτερο πονο σε αυτους που πονουν, λιγοτερο μισος σε αυτους που μαχονται, λιγοτερη στερηση σε οσους στερουνται, λιγoτερο πoλεμο, λιγοτερο θανατο, λιγοτερη καταπιεση, λιγοτερη εκμεταλλευση, λιγοτερη δυστυχια και λιγοτερη οδυνη. Κι αν τυχει και φερει μαζι λιγοτερη αφθονια και λιγοτερη απολαυση λιγοτερο πλουτο και λιγοτερη καλοπεραση, ίσως τοτε μας χαρισει λιγοτερη ελαφρομυαλια και λιγοτερη σπαταλη λιγοτερη επιπολαιοτητα και λιγοτερη αυθαδεια.
Ισως τα λιγοτερα είναι περισσοτερα τελικά!
© Ν. Δημου 1973 οι νομοι της γατας

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!

10 Δεκεμβρίου 1948-10 Δεκεμβρίου 2008! Πέρασαν 60 χρόνια από την Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου...

Την προηγούμενη Παρασκευή έλαβα ένα e-mail- πρόσκληση απο τη Διεθνή Αμνηστία για τη συμμετοχή στις εκδηλώσεις εν όψει της 60η επετείου! Τότε σκέφτηκα το θέμα αυτού του ποστ! Την επόμενη μέρα διαδραματίστηκε το γεγονός που όλοι γνωρίσουμε... Τι να πρωτογράψουμε σε αυτά τα blog πια??? Δυστυχώς, η επικαιρότητα μας δίνει συνεχώς θέματα...

Ανθρώπινα Δικαιωμάτα. Ποια; Και πού τηρούνται πια;

Είναι εύκολο να πούμε πως τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατούνται σε τριτοκοσμικές χώρες, όπου τα παιδιά δουλεύουν ακατάπαυστα, όπου καθημερινά πεθαίνουν άνθρωποι από την έλλειψη τροφής, νερού ή φαρμάκων, όπου όσοι τελικά επιβιώνουν δεν έχουν πρόσβαση στην παιδεία. Είναι εύκολο να πούμε ότι καταπατούνται σε χώρες όπου ισχύει η θανατική ποινή... Είναι εύκολο να πούμε ότι καταπατούνται σε χώρες που γίνεται πόλεμος... Για εμάς όμως τα πράγματα είναι απλά... Ευρώπη, Ευρωπαική Ένωση,"πολιτισμένες χώρες" τα δικαιώματα διασφαλίζονται... Διασφαλίζονται σε μια χώρα, που κάποιος εξαιτίας της δουλειάς του νιώθει ότι έχει εξουσία πάνω στη ζωή των άλλων και απλά πυροβολεί; Διασφαλίζονται όταν οι πολίτες δεν λαμβάνουν αντικειμενική ενημέρωση από τα Μ.Μ.Ε (για να σχολιάσω και το σχετικό ποστ του κουκου) και θεωρούν, γιατί αυτό λαμβάνουν από τα Μ.Μ.Ε., όλη τη νέα γενιά αλήτες; κοκουλοφόρους, κωλόπαιδα σπάνε και καίνε ξένες περιουσίες...

Διασφαλίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα όταν κατακρίνεται η διαμαρτυρία των πολιτών; Διασφαλίζονται όταν αυτοί οι άνθρωποι που διαμαρτύρονται δουλεύουν περισσότερες από 8 ώρες γιατί πολύ απλά διαφορετικά δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν και να επιβιώσουν; Διασφαλίζονται όταν αυτοί οι ίδιοι νέοι που τώρα διαμαρτύρονται αναγκάζονται να δουλέψουν ανασφάλιστοι και με πενιχρούς μισθούς; Διασφαλίζονται όταν αυτοί οι νέοι δεν λαμβάνουν ολοκληρωμένη παιδεία σε μια χώρα όπου τα χρηματικά ποσά που σπαταλούνται στην παραπαιδεία είναι τεράστια;

Παρακάτω παρατίθεται ένα ποίημα γραμμένο από ένα παιδί της Αφρικής. Το 2006 είχε προταθεί από τα Ηνωμένα Έθνη ως το καλύτερο ποίημα της χρονιάς. Μπορεί να μη συνάδει πολύ με τα γεγονότα των ημερών αλλά σίγουρα είναι μια κραυγή διαμαρτυρίας από ένα παιδί που βλέπει καθημερινά τα δικαιώματα του να καταπατούνται

Όταν γεννιέµαι, είµαι µαύρος

Όταν µεγαλώσω, είµαι µαύρος

Όταν κάθοµαι στον ήλιο, είµαι µαύρος

Όταν φοßάµαι, είµαι µαύρος

Όταν αρρωσταίνω, είµαι µαύρος

Κι όταν πεθαίνω, ακόµα είµαι µαύρος

Κι εσύ λευκέ άνθρωπε...

Όταν γεννιέσαι, είσαι ροζ

Όταν µεγαλώνεις, γίνεσαι λευκός

Όταν κάθεσαι στον ήλιο, γίνεσαι κόκκινος

Όταν κρυώνεις, γίνεσαι µπλε

Όταν φοßάσαι, γίνεσαι κίτρινος

Όταν αρρωσταίνεις, γίνεσαι πράσινος

Κι όταν πεθαίνεις, γίνεσαι γκρι

Και λες εµένα έγχρωµο;